Wisselende kilometers........

Droevige familieomstandigheden zorgden ervoor dat ik de laatste twee weken weinig gereden heb. Vorige week woensdag overleed mijn moeder. De ziekte van Alzheimer had haar persoon terug gebracht tot een tengere vrouw, die uiteindelijk de strijd op gaf. Op het ogenblik heb ik nog weinig fut om te rijden, wel even in Dronten geweest om de schade aan mijn Quest te laten taxeren......zo'n 700 euro. Lichaam en geest moeten in balans om goed te kunnen functioneren. Op het ogenblik zeldzaam moe, of ik doorlopend 200 km fiets. Aankomende week een weekje naar San Marino, waar ik de gewone fiets maar voor meeneem. In het weekend van 16-17 augustus heb ik het plan om een rondje IJsselmeer e doen, vanuit Brandwijk....een ruime 400 km. Hoop voor die tijd weer wat energie te hebben om weer lekker te knallen.

Kraakbeen verdwenen!

Aangezien ik nog niet de financiën bezit om een SRM in mijn Quest te bouwen doe ik het maar met de ouderwetse Cateye en het gevoel dat je benen ontploffen als je over het randje gaat. Gisteravond bijna 2 uur volle bak geknald, voor zover dat gaat als je ook nog een stukje door bebouwde kom van Vianen gaat. De gemiddelden die sommige Velomobilisten halen doen mij nog steeds de wenkbrauwen fronsen, ik haal ze nog niet. Daarbij bereik ik mijn max wel......het rechterheupie doet gedurende zo'n tocht toch aardig auw, zullen we maar zeggen. Het gooit wel een beetje roet in het eten voor de tocht die ik deze zomer nog wil maken. Ik wil graag nog een rondje IJsselmeer maken, ik denk echter dat dit met onderstaande heup een probleem gaat worden.

We zullen er maar van zeggen dat de rechterzijde niet geheel netjes meer is na 40 jaar volleybal.
De enige optie die ik zie is de tocht in twee te hakken en ergens onderweg te slapen.

We gaan het zien!

Leuk hoor, zo'n driewieler, maar..........

Met bovenstaand commentaar haalden twee racefietsers mij in. Ik had besloten om nog even naar "de Noordwaard"  in de Biesbosch te kijken. De rivier krijgt daar weer meer ruimte, een compleet gebied wordt ontpolderd. Op de terugweg knal ik de racefietsers voorbij. In de spiegel zie ik twee, enigszins, verbaasde gezichten.
Verder de afgelopen maand weinig kunnen schrijven, wel veel WW gefietst. Het velomobiel rijden is zwaar verslavend, merk ik wel. Snelheden zijn makkelijk te halen en te behouden. Het gaat mij vooral om het spiercorset rondom mijn heup te versterken. Waar ik op een normale fiets pijn aan mijn heup heb, is dat in de velomobiel totaal geen probleem. Met andere woorden......dit vraagt om nog meer kilometers.