Hartritme in de racekap!

Afgelopen week had ik een Sinner racekap op proef, met dank aan Geert vd Steeg uit De Cocksdorp. Het eerste, langere,  ritje naar mijn werk ging gepaard met vochtig weer en mist. Door minder zicht was ik genoodzaakt het vizier iets open te zetten. Op zich reed het comfortabel, een kleine rammel van het vizier daar gelaten. Maarrrrr.....ook een PR op het woon/werktraject....pak aan!!

Op dinsdagmorgen andermaal de racekap erop. Bij het bereiken van het hoogste punt van de Gorinchemse brug sloeg mijn hart op hol. Op zich niet een geheel nieuw fenomeen, had dit wel vaker gehad. Meestal verdwijnt het na een minuut of 4. Dinsdag echter niet. Na een half uur de huisarts laten komen, die me vervolgens vertelde dat ik naar het ziekenhuis moest....met de ambulance. Op dat moment raasde mijn hart nog steeds met een ritme van 195 slagen door mijn hart. Door de ambulancebroeders werd een ECG gemaakt, de beste actie van die dag. In het ziekenhuis werd geconstateerd dat ik een aangeboren hartafwijking heb, ongevaarlijk, maar wel vervelend..... AVNTR...in burgertaal een electriciteitdraadje teveel, waardoor het hart de ventrikels niet gecontroleerd aanstuurt...en een soort rotonde ontstaat. Na een dagje ziekenhuis aan het eind van de middag weer naar huis, doodmoe, maar wel gelukkig dat ik wist wat zich afgespeeld had.

http://www.youtube.com/watch?v=FYJrIczdk2s


Alle medische perikelen ten einde? Nou nee, ...... donderdag as. wordt er een nieuwe rechterheup geplaatst waardoor ik de Quest een poosje moet laten staan. Dus beste lezers, het wordt even stil. Ik houd u op de hoogte van het herstel. Hopelijk in januari weer in de Quest.